Het is zover.. half november Gambia!!

Nog even en het is 2015..dan moeten de Milleniumdoelen gehaald zijn. Dat betekent dat de armoede in de wereld - en met name Afrika - gehalveerd zal zijn.
Zucht...niet dus, dit gaat niet lukken. De Ghanese vrouwen in de film van Ton van der Lee op HollandDoc24 hebben geen uitzicht op verbetering. Nog steeds eet men "from the hand in the mouth", van wat ze verdienen kunnen ze zichzelf en hun kinderen nauwelijks voeden. Ze dromen van verpleegster worden maar hebben geen geld voor een opleiding. Of van een winkeltje zodat ze zichzelf kunnen bedruipen.
Ik dacht dat het in Ghana anders zou zijn dan in Gambia, maar het leven in beide landen lijkt wel uitwisselbaar. Dezelfde wegen, dezelfde manier van met de baby spelen, dezelfde gelatenheid. Het dorp Toamfom met zijn geasfalteerde hoofdweg en zanderige compounds lijkt zelfs op het dorp waar ik vorige winters woonde, Kartong in Gambia.
Het is goed me vooraf te bedenken wat ik er deze keer ga doen. Niets. Tot iemand mijn hulp vraagt misschien. En dan samen een plan maken. Of niet, dat ligt aan de persoon. Ik ga in ieder geval niet met grootse plannen er naartoe die vnl dienen om zelf een goed gevoel te krijgen. Die tijd is voorbij. Als ik de kids mee naar het strand kan nemen of een paar vrouwen met teilen vis een lift kan geven is het al goed. Een luisterend oor, een kus.. samen spelen ofeen boekje voorlezen. Wie denkt dat het makkelijk is om als witte tussen de zwarten te leven heeft het mis. Ik zal me moeten beheersen en niet steeds alles willen regelen voor ze: de tandarts, het ziekenhuis, het schoolgeld. En het zal heel veel moeite kosten om ze ervan te overtuigen dat dat geen gierigheid is, maar dat het is om te leren hun eigen problemen op te lossen. Een helse taak. Voor de rest ga ik genieten. Van hun vrolijkheid, optimisme, schoonheid. Van de kinderen die met niets kunnen spelen. Van het altijd alles samen delen
Na acht maanden is het hoog tijd om terug te gaan. Ik kijk er heel erg naar uit om weer bij hen te zijn. Rijst met bijna niks te eten. Met een rammelende maag 's avonds in bed te liggen. En met ze samen te leven onder de Afrikaanse zon.

ps eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik vanochtend ruim 1 kuub aan oa kleding, schoenen en kinderfietsjes heb laten ophalen om per container verstuurd te worden naar Gambia. In december zal ik dat verdelen onder "mijn mensen".

  Voor wie de film wil zien klik hier