51 woensdag 26 februari

zicht op de toekomstige keukenhoek van de 'palo' (huiskamer)

Ik ben blij dat ik me niet laat voorstaan op 'vrijwilligerswerk-doen-in-Afrika'. Daar komt de laatste weken weinig van terecht. School schiet er bij in omdat ik continue aanwezig ben bij de bouw van de Roundhut.  Gelukkig heb ik mijn sporen qua volunteering al 'verdiend' voor de jaarwisseling. Toch voel ik me schuldig als ik alleen water kom tappen op school. Ik knuffel de juffen, maak een praatje met de kooksters en Hop!Weg! ben ik weer. Gisteren vloog er een kindje om mijn hals. Het bleek Fatoutje te zijn van Bruidje op Tien1 haar compound. 's Avonds vertelde Matou me dat mijn kleinzoon Malang dolblij was me te zien vanmorgen op school, Dat hij op weg was om zijn kusjes in ontvangst te nemen en dat ik toen opeens weg was. Huilen! Hoe kon dat nou? Zomaar weg! Gisteravond kon ik het goed maken. Ik had Matou, Malang en zijn oudere broertje en zus voor het avondeten uitgenodigd. Helaas stond ik om zeven uur 's avonds nog in Serekunda om van alles te regelen voor ik vertrek. Eenmaal thuis plofte ik op mn bed van moeheid en regelden Matou en ik samen het eten: 'Soe-pa-get-tie' en kip en sla. Malang kwam lekker tegen me aan zitten en viel als een blok in slaap met de spaggetti nog in zijn mondje.

's Ochtends ontdekten we waarom de jeep zoveel benzine drinkt: een lek in de tank. Hoe simpel. Jammer was alleen dat we toen ontdekten waarom er van alles daar stuk gaat: de schokbrekers bleken totaal op. Dus naar Serekunda om nieuwe schokbrekers te kopen. Want om de jeep nou helemaal aan gort te rijden.. Verder naar de electriciteits maatschappy om mezelf te registreren en een meter aan te schaffen. Omdat Gunjur sinds kort elektriek heeft krijgen we de meter voor de helft van de normale prijs. Dus meteen doen. Om alles te kunnen betalen - hout voor het dak, loon timmerman, wegenbelasting, injecties voor het hondje etc etc.- moest ik 6x pinnen met mn Visakaart. En nog heb ik waarschijnlijk niet genoeg tot as maandag als ik vertrek.
Morgen gaat de vloer in het huis gestort worden. Een goeie kennis van me opperde dat ze misschien eerst even de afvoerpijpen neer kunnen leggen. Als dat doorgaat moet dat vandaag nog gekocht worden. Anders moet later de vloer weer open gebroken worden. Niet dat een Gambiaan daar mee zit, maar toch...

Het grote aftellen is begonnen: nog vijf dagen om iedereen gedag te zeggen en alles in te pakken. Misschien hoeft dat niet als Tapha op de compound blijft wonen., in mijn kamer. Ik zou dat fijn vinden. Het hondje is hier thuis en mijn spullen zijn veilig bij hem. Verder kan hij de tuin onderhouden en van de opbrengst genieten. De tomaten komen er aan, evenals de worteltjes en de uien. Te laat voor mij, maar dat geeft niet zolang hij ervan kan genieten.
Fietser Salieu is een goede huisvriend geworden. Hij woont min of meer bij ons - inmiddels heeft hij ook zijn papegaaienechtpaar opgehaald ;-) - en werkt keihard aan de roundhut. Hij is oergezellig en een geweldige hulp in de huishouding. Hij veegt en dweilt en stoft, is stapelgek op Sally en niet veel minder op Tapha en mij. Het zal me niet verbazen als ze met zn tweetjes hier blijven wonen. Dan ben ik gewoon de enige die 'even' vertrekt. Zojuist zijn we samen op weg gegaan naar een soort dierenarts. Sally heeft twee injecties gekregen tegen wormen (!) en wat-al-niet. Hondsdolheid heb ik vast vooruit betaald. Die gaat hij volgende week dinsdag laten zetten. Tapha is weliswaar gek op Sally, maar laat ook een boel op zn beloop. Dus is fietser Salieu een fantastische uitkomst met zijn goede zorgen.

Ik ga zo de auto ophalen om met Sally naar de zee te gaan. Ze moet zwemmen om de vlooien kwijt te raken. Verder Lida even dag zeggen die vrijdag vertrekt.
Sorry dat er geen mooie verhalen komen. Teveel aan mijn kop. Ik kan nog steeds geen ijzer met handen breken.. ;-)


Ps de vloer wordt vrijdag 'pas' gestort. Morgen gaan we afvoerpijpen kopen. Weer eens wat anders dan souvenirs voor thuis