Proestend, half stikkend in een vissegraat strompel ik achter Oumi aan naar de compound om de hoek. Ze loodst me het huisje van haar ouders binnen. Moeder ligt ziek op bed. Vader staat er zojuist van op. Ook ziek toch? Maar daar is opeens niets meer van te merken. Beslist duwt hij me op een krukje en zet zich tegenover mij. Begint een vers uit de Koran te prevelen , spuugt op zijn vingers en laat die vervolgens langs mijn strot strijken. Ik stik er bijkans in, maar de oude man verzekert me dat het goed komt en herhaalt het ritueel.
"Once they came all the way from Basse," zegt hij trots. "They said they had to operate the throat and came to me. I am a doctor!" Lachend slaat hij zich op de knieën. De graat zit er nog steeds. Er wordt me een schaal couscous voor gehouden.
"Adomo!" Eet! Oumi reikt me een rondom gedeukte kroes water aan. "Ami!" Drink! Braaf voer ik alle opdrachten uit. De graad zit er nog steeds. is er geen brood in de buurt?
"It is okay now!" besluit de oude man lachend. Verbaasd kijk ik hem aan. "It is the wound you feel" verzekert hij me. Ik durf niet tegen te spreken. Als de man zo alom bekend is om zijn graten-verwijderij.. wie ben ik dan om dat niet te geloven? Ik slik, au! Au! en probeer tevreden te lijken dat het allemaal over is. Terug lopend naar huis fluister ik dat het er nog steeds zit. Maar Oumi is overtuigd van haar vaders kunnen en verzekert me nogmaals dat het weg is. Alleen het gevoel zit er nog. Zucht. Voor de zoveelste keer het voordeel van de twijfel.
"You have to give him something, that is a must" Jajaja, ik duikel 100 dalasis op en vraag of ze kan wisselen. Niet nodig. Weg is Oumi. Naar haar vader. Even later komt hij breed lachend terug. Gewapend met een enorme foto van een buitenboordmotor. Neeeeee! denk ik. Ga niet vragen of ik aub een nieuwe wil kopen! Hij wijst op het getal 40. Zo, zeg ik, een flinke motor! Maar ik begrijp hem verkeerd. "Much too small for my boat!" Sorry, sorry. Ik wacht met angst en beven het vervolg af. Probeer ondertussen onverschillig naar de televisie te kijken die aan staat. Het valt mee. Hij wil weten wat zo'n ding in Nederland kost en of ik dat kan regelen. Ik vertel hem dat ik daar geen idee van heb maar dat ik het kan nakijken op internet. De oude man valt stil. Kijkt van de foto naar mij en weer terug. Ongetwijfeld heeft hij geen idee wat internet is. Ik ga het ook niet uitleggen. Hij lacht nog maar eens en legt de foto terzijde. "I am your doctor!" zegt hij nog maar eens lachend en staat op om weg te gaan.
De graat in mn keel zit er nog steeds. Maar ik probeer te geloven dat het maar een idee is..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten