Ik zou minimaal 10 verhalen per dag kunnen schrijven….als ik
de tijd ervoor had. Sinds ik besloten heb het land om het huis schoon te gaan
maken en er een eigen tuintje in te maken, heb ik nauwelijks tijd voor eten. Nu
is dat geen probleem want moeiteloos afslanken is natuurlijk heerlijk in mijn
geval. Het begint direct al als ik opsta.
Er moet water bij de put gehaald worden voor in huis ( toilet/badwater) en voor
de bomen en planten op het landje. Ik heb de luxe van zeker 12 bananenplanten
cq bomen. Sommige zijn metershoog. Echter totaal verwaarloosd en omwoeld door
een soort wingerd. Vandaag waren de eerste joekels aan de beurt om verzorgd te worden. De kleine bananenplanten doe ik al sinds ik hier woon. Oude bladeren gekapt met kapmes (eng!) en op de grond de stammen voorzien van
stro om te beschermen tegen de felle zon die alles uitdroogt. Cadeautje: ik
ontdekte een hele tros banaantjes!! Verder bleek de wingerd op de grond een
bonenplant te zijn. Van opbinden heeft niemand gehoord. Dus boontjes geoogst
vandaag. De reeds verdorde bonen ga ik weken en koken, kijken wat ervan komt.
Mijn eigen tuintje wordt een feest. Vanmiddag ben ik naar
Kartong gegaan om bij Arrogi plantjes op te halen. De schat heeft me van een
rijkdom voorzien.”Here Mama, for you: sweet peppah, patanzee, mentengho !”
Oftewel: paprika, aubergine en tomaten. Voor het weekend hadden we samen de bedjes gemaakt en de komkommer gezaaid. Nu
is het af en moet de boel gaan groeien. Twee maal per dag water geven is een
must, anders kun je het vergeten. En niet met een gietertje, nee, met een emmer
water per plant. Dat wordt dus spierballen kweken.
Vandaag heeft Pap, de jongen die ook in dit huis woont, de
tap-emmer voor de tweede keer uit de put moeten halen. Zo stom hoe die emmers
los aan het touw hangen. Ik heb hem gezegd dat we het oog meer dicht moeten
knijpen wil hij niet elke keer twintig meter diep afdalen om hem weer op te
halen. Doodeng trouwens wat hij doet. Wijdbeens zet hij zich schrap tegen de
putwand en houdt zich met een hand aan het touw vast. Met de andere zoekt hij
extra steun bij het zakken. Eenmaal beneden – ver in de diepte – knoopt hij de
emmer weer vast en klimt met blote voeten weer tegen de wanden op omhoog. Ongelofelijk
hoe bedreven hij daarin is. Het is een beetje zoals ze in de palmbomen klimmen
maar dan omgekeerd.
Vanmiddag bij Arrogi, voelde ik me beschaamd. Ik had gezegd
dat ik zondag zou komen, maar had voor de ochtend afgebeld. Zaterdagavond/nacht
waren we naar “Club” geweest in African Lodge. Dansen, springen, roken en
drinken. En heel laat thuiskomen. Dan gaat 8 uur óp echt niet lukken. Maar stom
genoeg dacht Arrogi dat ik dan ’s middags zou komen. Dus had ze – arm als ze
zijn notabene- lunch gemaakt met dure ladyfish. Vreselijk. Ze had nog rijst
over gehouden en die at ze nu met de kinderen. ‘Empty rice’, wat zoveel betekent
als ‘kale rijst met niks’. Ik voelde me behoorlijk schuldig en dus toog ik met
haar kinderen naar de rivier om te kijken of er toevallig een boot aan kwam.
Helaas. Geen vis. Maar wel Sulijman die in de Bantaba koffie en thee serveert.
Veelal in de morgen, maar best fijn om zomaar opeens om 5 uur ’s middags bezoekers
te krijgen. Even later zaten de kindertjes heerlijk aan de thee met melk en ik
aan de mierzoete nescafe. Visserman Papa was weliswaar uitgevaren, maar een telefoontje
naar hem leverde het bericht op dat hij net pas de netten aan het ophalen was.
Het zou zeker nog anderhalf uur duren voor hij weer terug van zee was.
Aangezien de zon al aan het ondergaan was, besloot ik hier niet op te wachten. We
passeerden de checkpoints – “hello nice soldier , how is the day?” slijm
slijm, en reden over de warme asfaltweg
terug naar huis. De koperen ploert op z’n oranjest achter de horizon latend.
Nog even de kinderen met vodjes dalassis naar de winkel
gestuurd voor brood, thee, boter, melk en suiker. Die buikjes zitten vanavond
in ieder geval vol.
Thuisgekomen snel met de WakaWaka-lamp de plantjes in de
bedjes gezet en water gegeven. En toen was er bier. Een flesje lauw bier. En
toch heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten