De dokter – in keurig grijs linnen bloes en broek –
onderzoekt de doodzieke Abblay. De zuster – in beige rok en witte bloes – assisteert
wanneer de arts het infuus inbrengt. Abblay kreunt. Alles doet hem zeer. Zijn
hart klopt onregelmatig en hij heeft 39 koorts. Er is sprake van een foute combinatie:
sikkel cel en malaria. Voor de eerste slikt hij dagelijks een pil. Maar als er
malaria overheen komt wordt hij doodziek.
Van de week zag ik toevallig ’s ochtends vroeg dat er een
jongen tussen twee mannen inhing die hem een Bushtaxi op de hoofdweg in wurmden.
Ik ging er naartoe en het bleek Abblay te zijn, mijn vroegere buurjongen. Ik
bood aan dat als er iets ernstigs was ze een beroep op me konden doen ivm met
mijn auto. Vanochtend was het zo ver. Mariatou belde om acht uur – ik was me
net aan het klaarmaken voor school – dat Abblay naar het ziekenhuis moest.
Razendsnel de overheerlijke ‘sattoo’ van Oumi naar binnen gewerkt. Koffie er
achteraan en hop!! naar de buren. In het donker lag Abblay op de grond te
kermen. Bij elke beweging schreeuwde de arme jongen het uit. Na ingewikkeld
overleg tussen zijn broers, moeder en ‘stepmother’ - moest hij met opgetrokken
benen achterin liggen of liever voorin? -
gaf hij zelf aan dat hij voorin op de stoel wilde zitten. Na getankt te
hebben togen we naar Brikama waar Dokter Yassi een privé hospitaaltje heeft.
In het keurig wit geschilderde kliniekje zat de wachtkamer
vol. Abblay kreeg duidelijk voorrang. Zo ziek als hij is moest hij op de
weegschaal en werd zijn lengte gemeten. Gelukkig werd hij meteen naar de
onderzoekkamer van de dokter gebracht. Die zat klaar achter een bureau met laptop en
scanner. Mariatou vertelde me al eerder: “Doctor Yassi
has a scanner from America. He can look inside you to see what is wrong. Then
he give medicine”. Eerlijkheidshalve
moet ik zeggen dat ik nogal sceptisch was ten aanzien van dit. Voor elk bezoek
vraagt de man 600 dalasis en volgens mij is dat exclusief de scan. Maar goed,
ik geef het nu toch liever het voordeel van de twijfel. Uiteindelijk wist hij me te vertellen wat
sikkel cel voor ziekte is . Het schijnt
dat hij eerst probeert de problemen op zijn Europees aan te pakken. Daarna gaat
hij desnoods over op een Afrikaanse behandeling met lokale middelen. Lijkt me
prima. Ik ben er nu gerust op. Abblay is sinds het infuus rustig en dat lijkt
me een goed teken. Voor de rest wachten we af. Ik relaxed zittend op een
ziekenhuisbed (moet je in Nederland niet proberen ;-) ) en zijn ‘stepmother’ Ami
afwisselend binnen en buiten. Zijn broer
heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om zijn moeder in Brikama gedag te
zeggen. Wait and see. Van school zal wel
niet zoveel komen vandaag.
3 opmerkingen:
Hier storm, St Klaas waait van het dak, code Rood voor de kust. Ga niet teveel zustertje spelen..... dan komen er veel te veel op je pad.
Groe 'tn ut Vianen
ok A. zal mezelf ineen hokje opsluiten ;-) gr uut gunjur!
Sterkte Tineke met Abblay!
Een reactie posten