Brrr! Koud! Wind! Keelpijn en snotneuzen. Weliswaar een zonnetje, maar toch. Het is niet te vergelijken met Nederland. De temperatuur kan ik dan ook niet inschatten. 's Nachts is een deken onmisbaar. 's Avonds zelfs een jack aan. Gisteravond zelfs binnen gezeten op de compound van Tineke1. Gezellig een spelletje doen met de kinderen , aan tafel.
Nu is het alweer maandag. Op de kop af nog twee weken hier. En nog zoveel te doen. Toch heb ik er goed aan gedaan te boeken. Mijn lijf is op. Zaterdag voelde ik me ziek van moeheid. Donderde om acht uur 's avonds het bed in en verdween tot de volgende morgen. Diarree is mijn vaste partner geworden. Eten is een probleem. Om het over de pijn in mijn lijf maar niet te hebben.
Zondag rustig an gedaan om vervolgens in Brikama de nodige 'boodschappen' te doen. Vijftig meter tuinslang voor het land bij de roundhut, touw en emmer voor de put. Veel koffie en nog meer suiker voor de werkers. En last-but-not-least een schep. Want komende dagen gaat er gegraven worden aan de 'soak-away', de kuil waar de sceptic tank in komt. Niet dat die put nu zo nodig is op dit moment, maar wel de grond die daar uit komt. De roundhut moet eerst opgevuld worden voor de vloer gestort kan worden. Hij komt hoog te staan iin verband met het regenseizoen. In de toekomst ga je dus via een trapje de roundhut binnen.
Het graven wordt een enorme klus. Omar en Tapha gaan al hun helpers en vrienden verzamelen om de klus te klaren. Was het fundament graven slechts 45 cm diep, de kuil moet wel twee meter diep worden! Grond harder dan cement. Hakken en scheppen wordt het. Komende dagen ga ik op zoek naar kruiwagens om te lenen. Zodat ze de grond het huis in kunnen rijden.
Ondertussen wordt er onderhandeld over het dak. Waren we eerst van plan om mooi hardhout uit Casamance te halen, nu hebben we besloten dat wat goed is voor de Gambianen ook goed is voor mij: palmsticks. Grof hout van palmbomen, gerafeld en meer dan ruw. Maar erop komen golfplaten en eronder later geweven rieten matten als 'voering'. Het scheelt teveel geld. En geld wordt meer en meer een probleem.De timmerman en de constructor hebben vrijwel helemaal hun geld gekregen. De mensen werken zo keihard dat dat het eerste is wat betaald moet worden, loon.
Gelukkig kon ik voor Tien1 een ticket boeken. Gelukkig, want dat mag ze me in dalasis terug betalen. Mijn redding voorlopig. Verder zal ik het met mijn Visakaart moeten regelen, maar daar krijg je maar 3000 dalasis per keer voor (3x € 18). Dat schiet dus niet echt op.
Gisteren een meeting op school gehad met de Ouders, juffen, de Marlborough-group (MBG) die de school al jaren sponsort en wij, Tien1+2 van de Happy Gunjur Foundation. Het voortbestaan van de school werd aangekaart door de MBG. We hebben ons erover verbaasd dat wij als tweede sponsor totaal niet in beeld waren. Aan de ouders - 35 van de 160 waren aanwezig! - werd voorgesteld het schoolgeld per drie maanden te verhogen van 90 dalasis naar 150. De schok die er door de aanwezigen ging.. Ter info: een kind op school kost 3000 dalasis. Ik voelde me geroepen op te staan en het woord te nemen. In gebroken Mandinka vermengd met Engels stak ik een nepgouden armband in de lucht en vroeg de ouders hoeveel het ding kostte. Gegniffel alom. Vijftig dalasis. Ik had ze duidelijk waar ik ze hebben wilde. Elke namingceremony komen ze behangen met dit soort sieraden, om het nog maar niet te hebben over de rijk geborduurde kaftans en dresses. Maar al gauw maakte de 'schaamte' - voor zover een Gambiaan die rijk is - plaats voor verontwaardiging over het ophogen van het schoolgeld. De ene vijftig dalasis verschilt duidelijk van de andere vijftig dalasis. In mijn praatje kon ik meteen even kwijt dat onze Foundation zorgt voor elke dag rijst. Dat we de helft van de salarissen betalen was zoals al gezegd, ook niet in beeld. Wij hadden de meeting dan ook niet belegd en zaten erbij als gasten.
Uiteindelijk kwamen de ouders in actie. Er werd een comitee opgericht om activiteiten te organiseren die inkomsten genereren. Dat betekent dat de schoolplaats gebruikt wordt vor feesten en partijen, nightclub etc. Alles beter dan het schoolgeld verhogen.
Om vijf uur was het zowaar klaar. Iedereen zwierf een kant op zonder gedag te zeggen.
Ik moet zeggen, het begint te wennen. Ik verdwijn nu ook zomaar, wel zo makkelijk ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten