Gambia 2013 2014: 20 maandag 23 december 2013

Serious Request zonder Glazen Huis - vervolg

Hopelijk even rust om te schrijven. Ik ben zowaar aangesloten op electriek in Tapha's kamer. Mijn jongetje Malang en zijn broer Tapha krioelen op het matras voor me.. "Go and help Tapha washing the car!"
Anders wordt het nooit wat met dit stukje.

Op goed geluk heb ik van eigen geld de toren voor geschoten. De stand op dit moment is 95 euro. Dank aan mijn lieve sponsors. Maar het is bij lange na niet genoeg! Inmiddels is duidelijk hoeveel er nog nodig is: 300 euro! Dus kom lieve mensen, ietsje minder eten met Kerst? Eén voorgerechtje ipv twee of drie? Eén cadeautje minder geven misschien? Ik roep maar wat, als er maar iets binnenkomt. Ik ben niet rijk - anders wist ik het wel ;-) - en kan het onmogelijk allemaal zelf betalen.
Maar om op de toren terug te komen....

HIJ IS AF!!!!!
Hij moet alleen nog in de menie en geverfd voor de pomp voor het water weer aangesloten wordt.

Het is een waanzinnige klus geweest die Tapha met zijn boys in twee lange dagen geklaard heeft. Dagen van elf uur!! Respect! Full respect!!
Tussen het heen en weer slepen met water, eten en drinken - kant-en-klaar gekocht bij KalaKala!- mocht ik de gearriveerde containerzending distribueren. Fijn, want nu kan ik mijn mensen voor Kerst een pakketje kleding en schoenen overhandigen. Ook de gedoneerde fietsjes van Vlie zaten erbij. Helaas mist er een trapper en natuurlijk hebben ze die maat niet hier :-( Dus dat wordt weer zoeken en of aanpassen.
Gelukkig had ik thuis de pakketjes van een naam voorzien en hoefde ik niet alles uit te zoeken. Kleding gaat hier zo snel stuk. Boosdoener is de zon en het vele wassen op de hand. Het is niet aan te slepen als je niet wilt dat ze in vodden rondlopen.
Zelf loop ik vaak in hetzelfde want ik ben vergeten hemdjes mee te nemen. Wassen en aantrekken maar weer ;-)
Over kerst: sponsordochter Mama heeft ons uitgenodigd om in Boboi het 'buffet' bij te wonen. Allemaal leuk en aardig "dank je wel" ... maar waar zijn de excuses waarop ik al meer dan twee weken wacht?! Een vragend gezicht was het antwoord. Dus maar even nader verklaard. Waarop we allebei weer boos werden. Dit schiet niet op. Met vier plastic tassen aan haar arm vol Europese kleding liet ik haar woest bij mijn huis achter. Stomme griet. Totdat..... ze vanochtend belde. Met een piepstemmetje bood ze haar excuses aan. Eindelijk. Weliswaar nadat ze die kleding gekregen had, maar toch. Met een "Kiss kiss kiss, it is ok" besloot ik met Tapha het kerstdiner dan maar bij te wonen. Dat wordt weer een rib uit mijn lijf want ze hanteren toeristenprijzen in Boboi. Het is maar een keer Kerst per jaar.
Ik ben blij dat de lucht geklaard is. Kerst is vrede, dan moet je niet boos zijn op elkaar, Koddi? Toch?
Morgen ga ik naar de nachtmis in het piepkleine missiekerkje van Kartong. Met Arrogi. Ze is weliswaar met een moslim getrouwd, Saliou, maar van origine is ze Christen. Ik woonde vorige keer met deze familie samen op de compound in Kartong.
Geen idee of het er nog van komt te internetten de komende dagen. in ieder geval wens ik jullie allemaal een Vredig Kerstfeest!!!

(en vergeet niet wat over te maken op de rekening van Happy Gunjur aub.. al is het maar een euro!)