26 dinsdag 7 januari

De lucht is donker en drukkend, geen zon. Zes klassen met kindergeluiden. Af en toe een schreeuwende juf. Buiten schildert Tapha met zijn boys in stilte de watertoren. Hemelsblauw. Het is een prachtig stevig bouwsel geworden dat de komende jaren mee kan. Helaas kan het water nog niet aangesloten worden omdat er iets aan de waterpomp mist. Waarschijnlijk moeten we een andere pomp gaan kopen. Tweedehands is misschien een optie. Verder laat de techneut die de boel weer aan moet sluiten op zich  wachten. Helaas dus nog geen eten voor de kids, want zonder water kun je geen rijst koken. Helaas nog geen water voor de toiletten en de tuin. Afrika.
Uiteindelijk heeft de toren vijfhonderd euro gekost, een klein gedeelte - €150 - kon ik van het sponsorgeld betalen dat ik via mijn schrijfsels hier bijeen heb proberen te sprokkelen. De rest heb ik in eerste instantie voorgeschoten. Tineke1 van St Happy Gunjur is een paar dagen geleden aangekomen en kon me het sponsorgeld overhandigen. Heel veel dank dus aan iedereen die iets gestort heeft!
Mocht je alsnog willen storten, heel graag! We hebben het zo hard nodig!

http://www.happygunjur.nl/                                1 3 0 2 4 7 4 6 4  (Rabobank)            



Ergens in mijn rugzak rinkelt de telefoon.Ik ben duidelijk terug van vakantie. het is Omar, die een 'roundhut' voor me aan het bouwen is. Ongetwijfeld willen de werkers weer door me verwend worden met koffie, thee en brood, zoals afgelopen zondag. Gebeuld heb ik in de hitte.Halfdood viel ik 's avonds op bed. "Sorry I am at school" zeg ik dan ook. Even geen verwennerij. Dat werkt trouwens wel: vooral de koffie. Daarvan wisten ze niet dat dat zoveel pep geeft. Na school ga ik er even langs om te zien hoe ver ze zijn. Na school ga ik..   ga ik.. ga ik... Ach ik moet zoveel. Keuzes maken is niet mijn sterkste punt dus wip ik snel even bij Abdoel/Abblay binnen op weg naar school om te kijken hoe het met zijn gezondheid is. Ik maak me zorgen omdat ik hem iedere keer op bed aantref als ik kom. Hij moet zorgen dat hij weer op krachten komt na de  ellende in het ziekenhuis. Soms denk ik dat ik de enige ben die zich zorgen maakt. Het zij zo. Met fiets en al wurm ik me door de ijzeren deur van het hek. "Happy New Year!!"roep ik vrolijk, me ondertussen schuldig voelend dat ik zolang niet langs geweest ben. Het bed is leeg, de grootmoeder zit buiten.
Ik gebaar met mn handen "Waar is Abblay??" 
"He went for zucheroo!" Wat?! Hoor ik dit goed?! Hij is naar de winkel voor suiker?!!
"Hoeraaa!" roep ik in het Nederlands  'He went to the shop!"
Op het weggetje komt hij aan wandelen, relaxed, alsof er nooit iets gebeurt is.
"Are you oke ?" val ik hem om de hals.
"Yes tien, it is all ok now.. al ok!"
Ik beloof hem binnenkort mee te nemen naar zee 'for a swim' . Hij straalt. Potverdorie, je moet er toch niet aan denken dat deze jongen het loodje had gelegd ...