Op de 'veranda' - een golfplaten overkapping aan het huis - zitten een stel jongens. Ik heb geen idee wie ze zijn, maar ze zitten op de compound van Omar en dus geef ik ze allemaal een hand. We doen de uitgebreide begroeting. Ondertussen bekijk ik het stel. Een paar denk ik eerder gezien te hebben. Eentje zeker niet. Hij heeft een keurig overhemd aan en laat de andere jongens platen in een groot boek zien. Op de platen staan moeders slapend onder een muskietennet, babies slap van de malaria, dokters die pillen uitdelen, etc. Ik vraag me af wat het betekent en begin een praatje met de man. Hij vertelt dat hij van de NGO Tarud is. Hij is een vrijwilliger die voorlichting geeft aan de bevolking van Gunjur. "I am Kebba Bojang, Health educater."verduidelijkt hij me en laat de platen van het boek aan me zien. Hij gaat van compound naar compound om voorlichting te geven. Dit is een uitgelezen gelegenheid om te zien hoe de mensen voorgelicht worden over Hiv, malaria en ziekte bij kinderen. Want ik wil heel graag aantonen dat de mensen hier niet gek zijn en heel goed weten hoe ze elkaar verder kunnen helpen.
We gaan naar het naastgelegen compound. Een vrouw is bezig op haar hurken vis schoon te maken. Ze kijkt op als hij zijn verhaal doet. Ik verwacht dat ze zal zeggen geen tijd te hebben. Dat ze moet koken of wassen of wat-dan-ook. Maar tot mijn grote verbazing dekt ze de schaal met vis af en roept de andere vrouwen van de compound bij elkaar. We gaan naar binnen waar de vrouwen aandachtig zijn verhaal volgen. "Ha, ha, ha, " klinkt het regelmatig bevestigend. Ja, ja, ja. Eén keer per drie maanden moeten ze het muskietennet uitwassen. Jajaja. Niet met Omo maar met een soort sunlight block. Jajaja. En drogen uit de zon, zodat het beschermende 'medicin' niet uit het net gewassen wordt. Jajaja. Zwangere vrouwen moeten drie maal per zwangerschap 'fansida' slikken.. Ik probeer erachter te komen wat het is, misschien foliumzuur? Babies die ziek zijn moeten binnen 24 uur naar de kliniek gebracht worden, zodat ze niet al te ziek worden en misschien zelfs niet meer gered kunnen worden van eventuele malaria.
De vrouwen beamen alles. Maar of ze nou echt de adviezen op gaan volgen.. ik weet het niet. Het kan zomaar zijn dat ze of te ver van de kliniek wonen, of dat ze geen geld hebben. Of de dokter zelf is niet aanwezig, zoals laatst in Kartong. Waardoor Arrogi tot de volgende ochtend moest wachten met een bezoek aan de kliniek, met een zieke slappe baby op haar schoot.
Even tussendoor een schets hoe ik dit stukje probeer te schrijven. Om me heen hebben zich drie vrouwen verzameld die mij luid bediscussiëren. Ogenschijnlijk stoïcijns tik ik de ene na de andere zin, me steeds meer bewust van het gekakel. "Sorry I cannot write like this, i stop it!" zeg ik uiteindelijk zwaar geïrriteerd.Verbaasd houden ze even stil en kijken naar de laptop. "Dookuwoo"verduidelijk ik. Ik durf ze niet aan te kijken, want ik vermoed dat ik ze beledigd heb. Maar het is wel een stukje rustiger geworden zodat ik dit af kan maken. Zucht, Africa...soms.....!!!
ps ik geef het op om foto's te plaatsen. ik heb voor 25 euro credit gekocht en het werkt nog steeds niet.. Africa....it sucks sometimes!!!!
5 opmerkingen:
Lieve Tineke, er staan steeds foto's bij hier. Wist niet dat je daar apart voor moet betalen. Geniet erg van je blogs, maar reageer niet altijd omdat het niet altijd lukt te reageren, dan moet ik weer iets wazigs met Google.... Probeer het voor de vierde keer ofzo.
Liefs, en weet dat ik je blogs met smaak lees. Goed wat je daar doet joh! Weet je verzekerd van aandacht! Alle goeds en liefs, Anke
Was aan het rommelen met een andere foto, haha. Veel sterkte jij daar. Helemaal bekomen van de malaria-dip? Hoe is het met je round-hut, je mooie huis? Foto's, het spreekt enorm tot de verbeelding, zo'n huisje, en jij wél een met een fundament begrijp ik... wauw. Succes, je verdient het! Heb het goed! liefs, Anke.
@Anke.. ik vermoedde al dat er iets niet in de hak is met reacties plaatsen. Heel jammer, want soms vraag ik me inderdaad af voor wie ik dit schrijf. De statistieken laten een groot lezerspubliek zien in Amerika en Canada, iets minder in Nieuw zeeland en Duitsland. Waarschijnlijk Gambianen die iets van hun thuisland hopen te zien cq te lezen. Nederland komt er bekaaid van af. Overigens snap ik geen zak van google+ dus doe ik maar wat.
Ik hoop nu maar dat ik een publiek heb. Fijn dat je me verzekerd hebt van je aandacht. Heel blij mee, dank dus! Dat er maar veel mogen volgen ;-) gr 10
Van Jaap.
Ik lees je blog's ook nog steeds maar reageren is inderdaad lastig. Een google account wil ik niet op basis van hun privacy voorwaarden zodat reageren kennelijk uitsluitend anoniem mogelijk is. Succes en sterkte.
Er zijn meer happy readers die nooit reageren haha. Ga zo door!
Een reactie posten