"Oh how nice Tine you come to see my garden!"
Mbay is trots en blij. We zijn met de auto naar zijn 'kwekerij' gereden. Hoeft hij een keer niet het hele eind te lopen. Ik vraag hem naar zijn fiets.
"It has a problem."
Ik vermoed een lekke band., die voor 10 dalasis te plakken is.
"Yes Tine, indeed."
Hij maakt er verder geen woorden aan vuil. Iemand die niet bedelt krijgt geheid iets van me.
"Find me some little saladplants please, and maybe some jabó ( ui). I pay you."
We kruipen door de bush op weg naar de garden. Een gevlochten hekje - met heus hangslot - is de toegang.Onder de palmbomen heeft hij keurige rijen tomaten geplant.Ik verbaas me over zoveel zorgvuldigheid. De kleine slaplantjes worden afgewisseld met bosjes bieslook. Buiten de langgerekte groenten bedjes tiert de bush er welig op los. Ik zou er gillend gek van worden. Dit is geen onkruid wieden meer. In de verte prijkt een put. Een gat in de grond, afgedekt met houten sticks waarop een cementen ring geplaats is.
"We are short of water since the neighbours have a borehole" zegt hij teleurgesteld. De buren hebben stromend water en dat gaat ten koste van Mbay. Maar hij zeurt er niet over.
"You know Tine, I do half in the morning and half in the evening.We are working on a borehole too. " Ik zeg hem dat dat toch heel duur is, misschien wel 10.000 dalasis.
"Yes Tine, we just work on it."
Ik bewonder dit soort jongens. Mbay heeft de Secundary Highschool afgerond met diploma. Dat hij geen baan kon vinden vermeld hij niet eens. Hij houdt van tuinieren en een vriend had land. Samen proberen ze de ruige bush onder controle te houden. Terwijl Mbay ons de felgroene tomaten, de piepkleine kooltjes, de slungelige komkommerplanten en de stevige paprika's laat zien, bewatert zijn maat de bedden. Emmer schuin op de grond en met de hand water scheppen over de planten.
Apen zijn op dit moment een probleem. Dan kan je hek nog zo goed zijn, de apen komen via de palmbomen de tuin in en doen zich rijkelijk tegoed aan de groenten. Op een stok hangt een oud sweatshirt stil te hangen. Een vogelverschrikker. Ik zou er als vogel niet van schrikken.
"No,"zegt Mbay " they don't even see it I think." En hij lacht het probleempje weg.
Mbay is gelukkig met zijn garden. Hij verzamelt de plantjes voor me in een zakje.
"Shall we pass by Tapha's land,? It is very close, you are nearly neigbours!"suggereer ik. De twee jongens - Tapha en Mbay - stemmen in. Even later staat Tapha trots in het midden van zijn stukje land. De sticks die hij geplaatst heeft geven al een aardige omtrek aan. Tussen de sticks moet straks iets komen dat de geiten en koeien tegenhoudt. Als hij geld heeft wordt dat prikkeldraad. Zo niet, dan gedroogde palmbladeren. Enorme schermen die je tussen de sticks steekt.
Tevreden lopen de jongens langs het toekomstige hek. "Nice land."besluit MBay. "Yes, nice land." bevestigd Tapha. Ze zijn zo gezellig samen dat ik vraag of Mbay zin heeft om de volgende dag mee te gaan naar het Festival in Sanyang. Wetend dat hij daar zeker geen geld voor heeft.
"Oh yes Tine, I like that.
Als we de volgende dag op het festival zijn en aan een flesje lurken, zegt Mbay: "I thank you that you en Tapha have taken care of me."
Ontroerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten