19 januari 2014

28 zondag 19 januari Gunjur

Mijn hoofd is een verzamelplaats van uitspraken die ik perse wil onthouden. Bijna oneliners.
Manlafi tegen zijn klusjesman die in een spierwitte doktersjas met geborduurde naam op het borstzakje een slot probeert te 'repareren': "Hy man, why do you wear this uniform! You don't even have school!" De klusjesman: "I am a doctor. Even my brother is a doctor. So I need it." Logisch... dat Manlafi dat nou niet begrijpt..

"Come mama, see my rice!"  Ik loop mee naar binnen . Ze zoekt een zaklamp en schijnt op een bos rijst dat prachtig bij elkaar gebonden is tot een ronde bundel. "You know.. I do it all alone. I have only this girl,"en ze wijst op haar dochtertje van 7 jaar. Nee die kan ze niet echt als werkpaard gebruiken. Maar de jongens dan? Ze haalt haar schouders op. Niet goed genoeg voor huishoudelijk werk?

Rrringg! De telefoon. "Hi mama, how are you? "
"I am fine, fine, thank you.
Stilte. Wil hij iets? Het is Bay die me ooit geholpen heeft de garden te beginnen. Laatst kwam hij sla plantjes brengen en stekjes om later tegen de roundhut te plaatsen.
"How is Tineke1?"
Ik ben verbaasd, die kent hij alleen van naam.
"Yes, I know I do not know her. But she is good friend of you, so she must be a good woman. I like to meet her.' Ik poeier hem af met de mededeling dat Tien1 de telefoon al de hele dag uit heeft staan. 
"Okay, next time." tuut-tuut-tuut.






Geen opmerkingen: